Aðalleikarar
Leikstjórn
Handrit
Svo ófyndin að þér verður illt
Paul Blart: Mall Cop er niðurstaðan ef þú tækir söguþráðinn úr fyrstu Die Hard-myndinni og breyttir honum í gamanmynd keyrða af fitubröndurum og ærslagangi. Kevin James leikur titilpersónuna, sem er nokkurn veginn eins og John McClane, þ.e.a.s. ólíkleg hetja á vitlausum stað á vitlausum tíma. Munurinn er auðvitað sá að Blart er feitur og hálf sorglegur maður sem verður talinn töffari sama dag og David Schwimmer mun hljóta sama titil.
Þessi mynd er virkilega, virkilega slöpp. Hún lætur King of Queens-þættina líta út eins og Firefly. Eins mikið og ég yfirleitt kann vel við Kevin James þá er hann ekki par fyndinn hérna. Það er pínu skondið að sjá hann hafa húmor fyrir þyngdinni sinni, en um leið og þeir brandarar fjölfaldast fær maður heldur betur leið á þeim. Handritið er líka þunnt og vægast sagt fyrirsjáanlegt út frá öllum hliðum, og klisjurnar gera áhorfið enn óbærilegra. Annars er titilpersónan - sem og allar aðrar persónur myndarinnar - bara svo leiðingjörn og aulaleg að myndin missir allan séns á því að maður haldi eitthvað upp á hana.
Kallið mig hallærislegan, en ég á persónulega voða erfitt með að hafa gaman að svona þreyttum og einhæfum húmor sem gæti rétt eins verið skrifaður af 8 ára gömlum krakka sem elskar að gera grín að feitu fólki. Kemur kannski ekkert á óvart, enda hafa Happy Madison framleiðslur sjaldan verið eitthvað merki um gæði... eða þroska. Annars, ef þið hafið enn áhuga að sjá Paul Blart, þá skuluð þið huga að því fyrirfram að leikstjórinn sé sá sami og gerði ræmur á borð við Are We Done Yet?, Rebound og Daddy Day-Care. Hljómar alveg rosalega spennandi, ekki satt?
Forðist þessa!
2/10
Paul Blart: Mall Cop er niðurstaðan ef þú tækir söguþráðinn úr fyrstu Die Hard-myndinni og breyttir honum í gamanmynd keyrða af fitubröndurum og ærslagangi. Kevin James leikur titilpersónuna, sem er nokkurn veginn eins og John McClane, þ.e.a.s. ólíkleg hetja á vitlausum stað á vitlausum tíma. Munurinn er auðvitað sá að Blart er feitur og hálf sorglegur maður sem verður talinn töffari sama dag og David Schwimmer mun hljóta sama titil.
Þessi mynd er virkilega, virkilega slöpp. Hún lætur King of Queens-þættina líta út eins og Firefly. Eins mikið og ég yfirleitt kann vel við Kevin James þá er hann ekki par fyndinn hérna. Það er pínu skondið að sjá hann hafa húmor fyrir þyngdinni sinni, en um leið og þeir brandarar fjölfaldast fær maður heldur betur leið á þeim. Handritið er líka þunnt og vægast sagt fyrirsjáanlegt út frá öllum hliðum, og klisjurnar gera áhorfið enn óbærilegra. Annars er titilpersónan - sem og allar aðrar persónur myndarinnar - bara svo leiðingjörn og aulaleg að myndin missir allan séns á því að maður haldi eitthvað upp á hana.
Kallið mig hallærislegan, en ég á persónulega voða erfitt með að hafa gaman að svona þreyttum og einhæfum húmor sem gæti rétt eins verið skrifaður af 8 ára gömlum krakka sem elskar að gera grín að feitu fólki. Kemur kannski ekkert á óvart, enda hafa Happy Madison framleiðslur sjaldan verið eitthvað merki um gæði... eða þroska. Annars, ef þið hafið enn áhuga að sjá Paul Blart, þá skuluð þið huga að því fyrirfram að leikstjórinn sé sá sami og gerði ræmur á borð við Are We Done Yet?, Rebound og Daddy Day-Care. Hljómar alveg rosalega spennandi, ekki satt?
Forðist þessa!
2/10
Um myndina
Leikstjórn
Handrit
Framleiðandi
Sony Pictures/Columbia Pictures
Vefsíða:
Aldur USA:
PG
Frumsýnd á Íslandi:
27. mars 2009