Aðalleikarar
Leikstjórn
Handrit
The Not-so-Goods
The Goods er ein af þessum gamanmyndum sem reiðir sig alfarið á brandarana og er þ.a.l. skítsama um persónur eða söguþráð, þannig að ef þú ert ekki farinn að hlæja reglulega innan við fyrsta hálftíma myndarinnar þá er öruggt að segja að þessi húmor sé ekki fyrir þig. Þegar markmiðið er svona einfalt er eins gott að brandararnir gangi upp, sem er auðvitað smekksatriði, en persónulega fannst mér myndin voða misjafnlega fyndin. Stundum hló ég, stundum leið mér hálf kjánalega við það að horfa á hana.
Húmorinn í þessari mynd er af allt annarri tegund heldur en t.d. í The Hangover eða týpískum þvælum. Hann er voða... sérstakur, og það er nokkuð ljóst að aðeins minnihluti fólks muni fíla hann frá upphafi til enda. Og vegna þess að myndin gekk ekki út á annað en þessa stórskrítnu djóka var mér voða lítið skemmt meðan ég horfði á hana. Ég hefði viljað aðeins viðburðaríkari söguþráð eða sjá meira gert við þessar skrautlegu persónur. Myndin skilur mann eftir með eitthvað svo súrt eftirbragð. Hún er stundum undarlega fyndin, en almennt er hún eins ómerkileg og fljótleymd og mestmegnið af leikarahópnum.
Jeremy Piven var þó góður. Það er gaman að sjá hann leika í bíómynd þar sem hann leikur skemmtilegan karakter í staðinn fyrir drullusokk, því ef það er einhver sem stendur sig betur í því að leika skíthæl heldur en Matthew McConaughey, Sam Rockwell og Greg Kinnear, þá er það hann. Piven fær ekki mikið til að vinna úr, en hann spjarar sig og virðist búa yfir hæfileikum til að geta haldið heilli mynd á floti. Hann þarf bara að vanda handritavalið næst.
Hefði The Goods lagt meira á sig í afþreyingargildinu í stað þess að leggja allt undir fyrir súran húmor væri örugglega hægt að gefa henni séns. En hver veit? Kannski mun hún höfða til margra með tímanum enda óvenjulega mikill költ-bragur á henni. Fyrir mitt leyti hef ég voða takmarkaðan áhuga að sjá hana aftur, þrátt fyrir fáein þrusufín augnablik.
5/10
The Goods er ein af þessum gamanmyndum sem reiðir sig alfarið á brandarana og er þ.a.l. skítsama um persónur eða söguþráð, þannig að ef þú ert ekki farinn að hlæja reglulega innan við fyrsta hálftíma myndarinnar þá er öruggt að segja að þessi húmor sé ekki fyrir þig. Þegar markmiðið er svona einfalt er eins gott að brandararnir gangi upp, sem er auðvitað smekksatriði, en persónulega fannst mér myndin voða misjafnlega fyndin. Stundum hló ég, stundum leið mér hálf kjánalega við það að horfa á hana.
Húmorinn í þessari mynd er af allt annarri tegund heldur en t.d. í The Hangover eða týpískum þvælum. Hann er voða... sérstakur, og það er nokkuð ljóst að aðeins minnihluti fólks muni fíla hann frá upphafi til enda. Og vegna þess að myndin gekk ekki út á annað en þessa stórskrítnu djóka var mér voða lítið skemmt meðan ég horfði á hana. Ég hefði viljað aðeins viðburðaríkari söguþráð eða sjá meira gert við þessar skrautlegu persónur. Myndin skilur mann eftir með eitthvað svo súrt eftirbragð. Hún er stundum undarlega fyndin, en almennt er hún eins ómerkileg og fljótleymd og mestmegnið af leikarahópnum.
Jeremy Piven var þó góður. Það er gaman að sjá hann leika í bíómynd þar sem hann leikur skemmtilegan karakter í staðinn fyrir drullusokk, því ef það er einhver sem stendur sig betur í því að leika skíthæl heldur en Matthew McConaughey, Sam Rockwell og Greg Kinnear, þá er það hann. Piven fær ekki mikið til að vinna úr, en hann spjarar sig og virðist búa yfir hæfileikum til að geta haldið heilli mynd á floti. Hann þarf bara að vanda handritavalið næst.
Hefði The Goods lagt meira á sig í afþreyingargildinu í stað þess að leggja allt undir fyrir súran húmor væri örugglega hægt að gefa henni séns. En hver veit? Kannski mun hún höfða til margra með tímanum enda óvenjulega mikill költ-bragur á henni. Fyrir mitt leyti hef ég voða takmarkaðan áhuga að sjá hana aftur, þrátt fyrir fáein þrusufín augnablik.
5/10
Um myndina
Leikstjórn
Handrit
Vefsíða:
Aldur USA:
R
Frumsýnd á Íslandi:
20. ágúst 2009
Útgefin:
25. mars 2010