Aðalleikarar
Leikstjórn
Handrit
Veistu hvað er fyndið? Ekki þessi mynd
One For The Money er enn ein kvikmyndin sem er byggð á “metsölubók”. Ég hef aldrei skilið af hverju þetta er sagt í hvert skipti sem það kemur mynd sem er byggð á vinsælli bók og ég get ekki heldur skilið af hverju fólkið á bak við myndirnar auglýsa þær ennþá svona. Er ekki lang flest fólk búið að uppgötva að þriðja hver kvikmynd byggð á bók getur ekki verið “metsölubók”?
Höfundur bókarinnar, Janet Evanovich, hefur skrifað heilar 18 bækur um aðalkarakterinn Stephanie Plum. Ég hef sjálfur ekki lesið neina af þessum bókum og ef myndin er svipuð bókinni þá get ég lítið skilið hvað er vinsælt við þessar bækur.
One For The Money hefur tvö markmið og sýnir þau strax og einfaldlega. Í fyrsta lagi að vera grínmynd til að láta manni hlægja og að vera skemmtileg gamanhasarmynd með litríkum karakterum. Að mínu mati gekk hvorugt upp. Ég er alls ekki snobbaður og fíla aðeins það besta þegar kemur að grínmyndum, en ég held að ég getið talið hversu oft ég hló eða glottaði með annarri hendinni. Tilraun myndarinnar til að vera fyndin virkaði nær aldrei og húmorinn sem hefði getað verið fyndinn á blaði var algjörlega rústað af leikurunum.
Ég fór á þessa mynd í gær og það er nær ekkert sem hægt er að kalla eftirminnilegt við hana. Karakterar koma og fara án þess að gera eitthvað eftirminnilegt, með kannski tveimur undantekningum. Nær allir leikrarnir reyndu lítið til að gera karakterinn sinn raunsæan eða fyndinn og þeir fáu sem reyndu það reyndu allt of mikið.
Katherine Heigl, sem ég hafði nett gaman af í Knocked Up (kvikmyndin sem kom henni á kortið), er á algjörri sjálfstýringu með lélegum hreim bætt við og gerir ekkert til að láta aðalkarakterinn vera einhvern sem áhorfandinn getur haldið með, reyndar var hún það sjálfselsk að þoldi hana ekki á köflum. Þar að auki er hún sami karakter og hún hefur verið í svo mörgum myndum. Ég er búinn að heyra að karakterinn úr bókinni var miklu öðruvísi en hvernig Heigl var, og ég er alls ekki hisssa á því. Aðrir leikarar segja bara línurnar sínar og virðast líta á þetta sem bara enn einn launaseðill. Myndin einbeitir sér of mikið að reyna að koma með flókna glæpasögu (sem hún er í rauninni ekki) og húmor inn í aðstæður í staðinn fyrir að láta karakteranna vera viðkunnalega, en flestir voru einfaldlega bland. Illmennin komu sérstaklega illa úr þessari mynd.
Myndin er líka allt of löng. Þetta hefði getað virkað miklu betur sem sjónvarpssería; myndin hefur alveg nógu mikið af karakterum til að láta það virka, og það hefði eflaust endan betur heldur en þessi mynd. Þar að auki er myndin á tímapunktum rosalega ótrúverðug. Í byrjuninni á myndinni getur Plum ekki skotið vel úr byssu en eftir fjölmörg atriði gat hún skotið eins og meistari án þess að eitthvað kom á milli. Þar að auki er einkennilegt að persóna með enga reynslu í svona löguðu fær verkefni að leita að manni sem er kærður fyrir morð sem endar á smygli, fleiri morðum og ofbeldi. Nær enginn reynir að stoppa hana, ekki einu sinni stjórinn hennar og hún hugsar aldrei um að hætta þegar fólk sem hún talar við deyr eða meiðst alvarlega út af henni.
Illa skrifuð, hæg, fyrirsjáanleg að öllu leiti, ófyndin, rangt leikaraval (Íri að leika Ítala?), ófókusaður tónn og lélegur hasar: Kaldhæðnislega öfugt við allt það góða við Chronicle.
2/10
One For The Money er enn ein kvikmyndin sem er byggð á “metsölubók”. Ég hef aldrei skilið af hverju þetta er sagt í hvert skipti sem það kemur mynd sem er byggð á vinsælli bók og ég get ekki heldur skilið af hverju fólkið á bak við myndirnar auglýsa þær ennþá svona. Er ekki lang flest fólk búið að uppgötva að þriðja hver kvikmynd byggð á bók getur ekki verið “metsölubók”?
Höfundur bókarinnar, Janet Evanovich, hefur skrifað heilar 18 bækur um aðalkarakterinn Stephanie Plum. Ég hef sjálfur ekki lesið neina af þessum bókum og ef myndin er svipuð bókinni þá get ég lítið skilið hvað er vinsælt við þessar bækur.
One For The Money hefur tvö markmið og sýnir þau strax og einfaldlega. Í fyrsta lagi að vera grínmynd til að láta manni hlægja og að vera skemmtileg gamanhasarmynd með litríkum karakterum. Að mínu mati gekk hvorugt upp. Ég er alls ekki snobbaður og fíla aðeins það besta þegar kemur að grínmyndum, en ég held að ég getið talið hversu oft ég hló eða glottaði með annarri hendinni. Tilraun myndarinnar til að vera fyndin virkaði nær aldrei og húmorinn sem hefði getað verið fyndinn á blaði var algjörlega rústað af leikurunum.
Ég fór á þessa mynd í gær og það er nær ekkert sem hægt er að kalla eftirminnilegt við hana. Karakterar koma og fara án þess að gera eitthvað eftirminnilegt, með kannski tveimur undantekningum. Nær allir leikrarnir reyndu lítið til að gera karakterinn sinn raunsæan eða fyndinn og þeir fáu sem reyndu það reyndu allt of mikið.
Katherine Heigl, sem ég hafði nett gaman af í Knocked Up (kvikmyndin sem kom henni á kortið), er á algjörri sjálfstýringu með lélegum hreim bætt við og gerir ekkert til að láta aðalkarakterinn vera einhvern sem áhorfandinn getur haldið með, reyndar var hún það sjálfselsk að þoldi hana ekki á köflum. Þar að auki er hún sami karakter og hún hefur verið í svo mörgum myndum. Ég er búinn að heyra að karakterinn úr bókinni var miklu öðruvísi en hvernig Heigl var, og ég er alls ekki hisssa á því. Aðrir leikarar segja bara línurnar sínar og virðast líta á þetta sem bara enn einn launaseðill. Myndin einbeitir sér of mikið að reyna að koma með flókna glæpasögu (sem hún er í rauninni ekki) og húmor inn í aðstæður í staðinn fyrir að láta karakteranna vera viðkunnalega, en flestir voru einfaldlega bland. Illmennin komu sérstaklega illa úr þessari mynd.
Myndin er líka allt of löng. Þetta hefði getað virkað miklu betur sem sjónvarpssería; myndin hefur alveg nógu mikið af karakterum til að láta það virka, og það hefði eflaust endan betur heldur en þessi mynd. Þar að auki er myndin á tímapunktum rosalega ótrúverðug. Í byrjuninni á myndinni getur Plum ekki skotið vel úr byssu en eftir fjölmörg atriði gat hún skotið eins og meistari án þess að eitthvað kom á milli. Þar að auki er einkennilegt að persóna með enga reynslu í svona löguðu fær verkefni að leita að manni sem er kærður fyrir morð sem endar á smygli, fleiri morðum og ofbeldi. Nær enginn reynir að stoppa hana, ekki einu sinni stjórinn hennar og hún hugsar aldrei um að hætta þegar fólk sem hún talar við deyr eða meiðst alvarlega út af henni.
Illa skrifuð, hæg, fyrirsjáanleg að öllu leiti, ófyndin, rangt leikaraval (Íri að leika Ítala?), ófókusaður tónn og lélegur hasar: Kaldhæðnislega öfugt við allt það góða við Chronicle.
2/10
Um myndina
Leikstjórn
Handrit
Framleiðandi
Lionsgate Films
Kostaði
$40.000.000
Tekjur
$36.893.721
Aldur USA:
PG-13
Frumsýnd á Íslandi:
3. febrúar 2012
Útgefin:
3. maí 2012