Aðalleikarar
Leikstjórn
Handrit
Ég hef aðeins eitt að segja við ykkur um þessa mynd. Ekki sjá hana! Í guðanna bænum látið ekki narra ykkur út í að sjá þennan viðbjóð, þið verðið verri manneskjur á eftir og gætuð jafnvel fyllst löngun til að valda ykkur sjálfum skaða. Ef helvíti er til þá er þessi mynd sýnd þar öllum stundum.
Þessi mynd er svo arfavitlaus og barnaleg að ég get ekki trúað því að nokkur yfir 5 ára aldri (með eðlilegan þroska) geti haft gaman að þessu. Ég mun aldrei fyrirgefa aðstandendum þessarar myndar þá smán sem þeir hafa sýnt hinni ágætu Mask með Jim Carrey, sem þó var nú ekkert listaverk út af fyrir sig. Það eina sem þessi mynd skilur jákvætt eftir sig er að þér mun finnast allar aðrar myndir vera meistaraverk, meira að segja Battlefield Earth og Gigli.
Son Of The Mask er ekki nógu góð. Til að byrja með fannst mér hún ágæt, leikararnir eru ágætir, sérstaklega Alan Cumming. Þetta er ágæt mynd fyrir svona 2-8 ára eða 9. Ég mæli ekkert svo mikið með þessari mynd. En mér fannst hún fyrst mjög skemmtileg en svo datt hún bara niður hjá mér.
Einn daginn mun ég deyja, og ef ég fer til helvítis mun ég sjá Satan og Engil Dauðans í djúpustu iðrum eldsmiðjum helvítis að horfa á Son of the Mask. Hvernig er hægt að gefa þessari mynd einhverskonar stjörnugjöf spyr ég sjálfan mig. Ég vitna í góðkunnuga félaga minn hann Þorstein Vilhjálmsson sem skrifaði gagnrýni um Underworld þann 4. október 2003 um vandræði stjörnugjafa: Hún (myndin) svífur þar á milli eins og fallegt fiðrildi með ólæknandi blóðþorsta. Þetta kemur upp þegar þú ákveður hvort myndin ætti að fá tvær og hálfa stjörnu eða þrjár stjörnur en með Son of the Mask, er fiðrildið dautt, myndin drap það. Það tók ekki tvær mínútur, öll vonin var dauð þegar ég sá auglýsingarnar, 11 árum eftir The Mask (1994) kemur framhaldsmynd með Jamie Kennedy og Alan Cumming. Þessi mynd er sannraun um hvað sumar myndir eiga það alvarlega bágt, í stríði deyr sakleysið fyrst, í Son of the Mask deyr allt samstundis. Það eru engin takmörk hve lengi ég get skrifað um þessa mynd, hver einasti hluti myndarinnar, hver einasti partur gerð myndarinnar er rangur og/eða ömurlegur. Það er mjög erfitt fyrir kvikmyndamanneskju eins og mig sjálfann að missa trúnna á framtíð kvikmynda, Son of the Mask gerir þetta einmitt, en heppilega aðeins í stutta stund. Son of the Mask fjallar í stuttu máli um hundinn Otis sem finnur grímuna gömlu sem er víst sköpun norska goðsins Loka (Cumming), gríman kemst í hendur Tim (Kennedy) sem notar hana auðvitað og þannig kemst gríman til sonar hans. Loki hefur verstu persónuhönnun allra tíma, hann er annnaðhvort hundleiðinlegur eða hundleiðinlegur og klæddur eins og karlmannshóra. Jamie Kennedy er sorglegur í sínu leiðinlega hlutverki og sama með alla aðra í þessari mynd. Ég sá þessa mynd því ég átti vini sem sögðu einmitt að þessi mynd skemmi trúnna á kvikmyndum, freistnin leiddi til andlegra sára, og ég mun aldrei sjá þessa mynd aftur, nema ég verði mögulega neyddur að horfa á hana í helvíti. Að þurfa horfa á Son of the Mask er mín ásýnd á helvíti, sem segir hve mikið ég reyni að vara þig við þessari mynd.
Ja þetta var ekki góð mynd, reyndar veit ég ekki hvað mér fannst gott við hana. Kannski var það Alan Cumming... en hún var kannski ekkert meðað við fyrstu Mask, en samt frekar fyndin og mjög skemmtileg. Hundurinn var líka flottur.
Þessi mynd er mjög fyndinn á köflum hundurinn fer alveg á köstum. En það er rétt að strákurinn sé illa tölvugerður á stundum eins og þetta hafi verið tekið úr the incredibles. Hefði þetta verið í the incredibles hefði þetta verið vel tölvugert en svona í bíómynd rugl!. Það er samt góðir leikarar í myndini eins og Alan Cumming og Jaime Kennedy.
Um myndina
Leikstjórn
Handrit
Framleiðandi
New Line Cinema
Vefsíða:
Aldur USA:
PG
Frumsýnd á Íslandi:
25. febrúar 2005
VHS:
9. júní 2005