Repo! The Genetic Opera 2008
(Repo: The Genetic Opera)
98 MÍNEnska
Aðalleikarar
Leikstjórn
Handrit
Þessi sýra er classic í mínum augum! 
Bara svona að láta vita, þessi mynd er ekki alveg fyrir alla. Í pörtum. Þessi mynd er stundum svona óalvarleg. Ef þú ert að leita af næsta óskarinum, þá er þessi mynd ekki fyrir þig. Söngleikur sem er vísindaskáldskapur, gore-fest og í líkindum við psycho. Þá ertu eki að leita af þessari mynd. Myndin minnir mann samt á Rocky Horror Pictershow, nema á sýrunni. Þessi mynd skemmtir mann samt doldið og hún hefur líka dálítið alvarlegan söguþráð. Hún hefur svona, lítið af þessu og lítið af hinu. Samt heildar myndin er bara eitt stórt tripp.
Mjög gott leikara val. Paris Hilton að leika sjálfan sig, Paul Sorvino leikur mann, sem er bæjarstjóri, gerir allt fyrir hefnd og hugsar bara um sjálfan sig, Anthony Head leikur Nathan og Repo Man..Hann veit ekki hvort að hann vill lifa með dóttur sinni, Shilo Wallace (leikinn af Alexa Vega) eða að vera morðingji sem vinnur hjá bæjarstjóranum, drepur fólk sem fylgjir ekki reglum bæjarstjórans. Alexa, leikur Shilo Wallace. Mjög góð leikkona, syngur mjög vel og túlkar þessa persónu mjög vel. Persónur eru mjög skemmtilegar og gaman að fylgjast með. Það fylgjir svona back-storie hjá öllum í þessari mynd sem gerir myndina mjög svala.
Lög myndarinar eru ROSALEG. Vel sungið, vel skrifað..svona lög sem maður nennir að hlusta á. Stundum koma svona móment það sem þetta rímar ekki...Fokk itt, samt skemmtileg. Þótt að þessi mynd er dálítið alvarleg, svo hefur hún alltíeinu alvarlega parta..svo gengur þetta þannig, þá er hún skemmtana-leg og ekki fyrir alla krakka. Hún hefur húmor, drama, allan pakkann.
Ekki mynd fyrir alla, en samt svona í pörtum.
Bara svona að láta vita, þessi mynd er ekki alveg fyrir alla. Í pörtum. Þessi mynd er stundum svona óalvarleg. Ef þú ert að leita af næsta óskarinum, þá er þessi mynd ekki fyrir þig. Söngleikur sem er vísindaskáldskapur, gore-fest og í líkindum við psycho. Þá ertu eki að leita af þessari mynd. Myndin minnir mann samt á Rocky Horror Pictershow, nema á sýrunni. Þessi mynd skemmtir mann samt doldið og hún hefur líka dálítið alvarlegan söguþráð. Hún hefur svona, lítið af þessu og lítið af hinu. Samt heildar myndin er bara eitt stórt tripp.
Mjög gott leikara val. Paris Hilton að leika sjálfan sig, Paul Sorvino leikur mann, sem er bæjarstjóri, gerir allt fyrir hefnd og hugsar bara um sjálfan sig, Anthony Head leikur Nathan og Repo Man..Hann veit ekki hvort að hann vill lifa með dóttur sinni, Shilo Wallace (leikinn af Alexa Vega) eða að vera morðingji sem vinnur hjá bæjarstjóranum, drepur fólk sem fylgjir ekki reglum bæjarstjórans. Alexa, leikur Shilo Wallace. Mjög góð leikkona, syngur mjög vel og túlkar þessa persónu mjög vel. Persónur eru mjög skemmtilegar og gaman að fylgjast með. Það fylgjir svona back-storie hjá öllum í þessari mynd sem gerir myndina mjög svala.
Lög myndarinar eru ROSALEG. Vel sungið, vel skrifað..svona lög sem maður nennir að hlusta á. Stundum koma svona móment það sem þetta rímar ekki...Fokk itt, samt skemmtileg. Þótt að þessi mynd er dálítið alvarleg, svo hefur hún alltíeinu alvarlega parta..svo gengur þetta þannig, þá er hún skemmtana-leg og ekki fyrir alla krakka. Hún hefur húmor, drama, allan pakkann.
Ekki mynd fyrir alla, en samt svona í pörtum.
Sýrutripp sem mig dauðlangaði að fíla 
Repo! The Genetic Opera vill vera költ-mynd. Almáttugur hvað hún þráir mikið að vera nokkurs konar nútíma Rocky Horror Picture Show, það sést langar leiðir. En málið er að kvikmynd getur ekki ákveðið fyrirfram að vera þannig, það verður að gerast sjálfkrafa og myndin þarf ósjálfrátt að sópa til sín ákveðin aðdáendahóp. Hún mun samt eflaust gera það með tímanum, því af umbúðunum að dæma er þetta einhver furðulegasti, subbulegasti en um leið frumlegasti söngleikur sem hefur komið út í sennilega nokkra áratugi.
Alveg sama hvað viðkomandi finnst um þessa mynd er erfitt að neita því hversu sterkar hreðjar Darren Lynn Bousman hefur. Þessi maður gerði ekki mikið af viti með því að leikstýra þremur Saw-framhaldsmyndum. Hann hermdi aðallega bara eftir fyrstu myndinni og hélt sér við þá rútínu út næstu loturnar. En að snúa sér undan því og búa til blóðuga gotneska rokkóperu sem býður upp á eitthvað það sérstæðasta lið leikara sem ég hef lengi séð verður að teljast vel af sér vikið. Bousman leynir greinilega á sér og er ekki eins einhæfur kvikmyndagerðarmaður og ég hélt. Bíðum samt með að kalla hann einhverjum frábærum nöfnum þar til hann gerir sína næstu mynd.
Mig langaði rosalega mikið til þess að fíla þessa mynd í botn! Í alvöru talað. Það er bara eitthvað við þennan stíl og þetta brenglaða andrúmsloft og hugmyndaflug sem umvefur hana. Maður vill sogast inn í svona sérstakan heim stútfullan af frumlegheitum og ganga út sáttur. En eins og gerðist, þá þótti mér Repo! ekkert spes. Eða jú! Afsakið mig, hún er einmitt MJÖG spes, en bara ekkert góð. Hún er heldur ekkert rosalega skemmtileg. Áhugaverð kannski, og skemmtilega sturluð á köflum. Það hefur hins vegar vond áhrif á upplifunina þegar maður fílar ekki tónlistina því bókstaflega ÖLL myndin er sungin. Þá meina ég hver einasta setning. Það verður fljótt þreytandi, og hefði myndin ákveðið að vera aðeins hefðbundnari söngleikur, með því að setja aðeins meira bil á milli laga og þar af leiðandi leyft þessum snargeðveiku persónum að þróast aðeins, þá hefði mér ábyggilega þótt hún örlítið betri.
Annars fannst mér kannski eitt af hverjum tíu lögum eitthvað örlítið grípandi. Það er augljóslega ansi vont fyrir heildina, og þú veist nokkurn veginn hvar þú hefur tiltekinn söngleik í áliti hjá þér þegar þú þarft að bíða þolinmóður eftir einu góðu lagi. Tónlistin kemur nefnilega sum staðar vel út en almennt vantar meiri takt í músíkina og talsvert betra flæði á myndina. Það hefði heldur ekki verið svo slæmt að láta fáein lög innihalda rímur til að gera þau aðeins eftirminnilegri.
Síðan, eins og ég kommentaði á, þá er mjög óvenjulegt úrval af leikurum. En hér höfum við alls konar fólk, frá óþekktum andlitum til gömlu kempunar Paul Sorvino og hinnar ávallt athyglissjúku Paris Hilton. Alexa Vega (úr Spy Kids-myndunum) prýðir aðalhlutverkið sæmilega, enda með fína söngrödd og alltaf er gaman að sjá hvað Anthony Head gerir af sér. Flestir þekkja hann sem annað hvort Rupert Giles úr Buffy eða forsætisráðherrann í Little Britain. Hver einasti leikari virðist hafa nóg að gera og virka þeir vel sem skraut, svipað og sviðsmyndirnar, sem eru nokkuð glæsilegar. Tölvubrellurnar eru heldur ekkert svo slæmar miðað við það litla fjármagn sem fór í myndina.
Ég ætla ekki beint að kalla Repo! leiðinlega mynd, en hún er skelfilega nálægt því. Ég dáðist meira að ræmunni út frá útliti og hugmynd fremur en innihaldi og ég held að þetta sé skólabókardæmi um óvenjulega bíómynd sem annað hvort nær til þín eða ekki.
5/10
Repo! The Genetic Opera vill vera költ-mynd. Almáttugur hvað hún þráir mikið að vera nokkurs konar nútíma Rocky Horror Picture Show, það sést langar leiðir. En málið er að kvikmynd getur ekki ákveðið fyrirfram að vera þannig, það verður að gerast sjálfkrafa og myndin þarf ósjálfrátt að sópa til sín ákveðin aðdáendahóp. Hún mun samt eflaust gera það með tímanum, því af umbúðunum að dæma er þetta einhver furðulegasti, subbulegasti en um leið frumlegasti söngleikur sem hefur komið út í sennilega nokkra áratugi.
Alveg sama hvað viðkomandi finnst um þessa mynd er erfitt að neita því hversu sterkar hreðjar Darren Lynn Bousman hefur. Þessi maður gerði ekki mikið af viti með því að leikstýra þremur Saw-framhaldsmyndum. Hann hermdi aðallega bara eftir fyrstu myndinni og hélt sér við þá rútínu út næstu loturnar. En að snúa sér undan því og búa til blóðuga gotneska rokkóperu sem býður upp á eitthvað það sérstæðasta lið leikara sem ég hef lengi séð verður að teljast vel af sér vikið. Bousman leynir greinilega á sér og er ekki eins einhæfur kvikmyndagerðarmaður og ég hélt. Bíðum samt með að kalla hann einhverjum frábærum nöfnum þar til hann gerir sína næstu mynd.
Mig langaði rosalega mikið til þess að fíla þessa mynd í botn! Í alvöru talað. Það er bara eitthvað við þennan stíl og þetta brenglaða andrúmsloft og hugmyndaflug sem umvefur hana. Maður vill sogast inn í svona sérstakan heim stútfullan af frumlegheitum og ganga út sáttur. En eins og gerðist, þá þótti mér Repo! ekkert spes. Eða jú! Afsakið mig, hún er einmitt MJÖG spes, en bara ekkert góð. Hún er heldur ekkert rosalega skemmtileg. Áhugaverð kannski, og skemmtilega sturluð á köflum. Það hefur hins vegar vond áhrif á upplifunina þegar maður fílar ekki tónlistina því bókstaflega ÖLL myndin er sungin. Þá meina ég hver einasta setning. Það verður fljótt þreytandi, og hefði myndin ákveðið að vera aðeins hefðbundnari söngleikur, með því að setja aðeins meira bil á milli laga og þar af leiðandi leyft þessum snargeðveiku persónum að þróast aðeins, þá hefði mér ábyggilega þótt hún örlítið betri.
Annars fannst mér kannski eitt af hverjum tíu lögum eitthvað örlítið grípandi. Það er augljóslega ansi vont fyrir heildina, og þú veist nokkurn veginn hvar þú hefur tiltekinn söngleik í áliti hjá þér þegar þú þarft að bíða þolinmóður eftir einu góðu lagi. Tónlistin kemur nefnilega sum staðar vel út en almennt vantar meiri takt í músíkina og talsvert betra flæði á myndina. Það hefði heldur ekki verið svo slæmt að láta fáein lög innihalda rímur til að gera þau aðeins eftirminnilegri.
Síðan, eins og ég kommentaði á, þá er mjög óvenjulegt úrval af leikurum. En hér höfum við alls konar fólk, frá óþekktum andlitum til gömlu kempunar Paul Sorvino og hinnar ávallt athyglissjúku Paris Hilton. Alexa Vega (úr Spy Kids-myndunum) prýðir aðalhlutverkið sæmilega, enda með fína söngrödd og alltaf er gaman að sjá hvað Anthony Head gerir af sér. Flestir þekkja hann sem annað hvort Rupert Giles úr Buffy eða forsætisráðherrann í Little Britain. Hver einasti leikari virðist hafa nóg að gera og virka þeir vel sem skraut, svipað og sviðsmyndirnar, sem eru nokkuð glæsilegar. Tölvubrellurnar eru heldur ekkert svo slæmar miðað við það litla fjármagn sem fór í myndina.
Ég ætla ekki beint að kalla Repo! leiðinlega mynd, en hún er skelfilega nálægt því. Ég dáðist meira að ræmunni út frá útliti og hugmynd fremur en innihaldi og ég held að þetta sé skólabókardæmi um óvenjulega bíómynd sem annað hvort nær til þín eða ekki.
5/10
Um myndina
Leikstjórn
Handrit
Framleiðandi
Lionsgate Films
Vefsíða:
Aldur USA:
R
Útgefin:
28. maí 2009