Super 2011
Shut up, crime!
Já, lífið er ekki eintómur dans á rósum. Að því kemst hinn ofurvenjulegi Frank þegar hann uppgötvar að konan hans, Sarah, hefur ekki lengur áhuga á honum og er farin að halda við eiturlyfjasala hverfisins, glæsimennið Jaques. Við þetta á Frank erfitt með að sætta sig en getur lítið annað gert í málinu en að biðja Jaques að láta konuna sína... Lesa meira
Já, lífið er ekki eintómur dans á rósum. Að því kemst hinn ofurvenjulegi Frank þegar hann uppgötvar að konan hans, Sarah, hefur ekki lengur áhuga á honum og er farin að halda við eiturlyfjasala hverfisins, glæsimennið Jaques. Við þetta á Frank erfitt með að sætta sig en getur lítið annað gert í málinu en að biðja Jaques að láta konuna sína í friði. En Jaques hlær bara að þeirri beiðni þannig að Frank ákveður að breyta sér í ofurhetjuna The Crimson Bolt og leggja til atlögu, ekki bara við Jaques og menn hans, heldur alla glæpi, alls staðar. Það er bara eitt sem vantar: Hæfileikana.... minna
Aðalleikarar
Leikstjórn
Handrit
Það getur oft verið hundleiðinlegt að lenda í öðru sæti. Ef mér skjátlast ekki þá var Super nefnilega í miðjum tökum nokkrum mánuðum áður en Kick-Ass kom út, og ég held að flestir geti verið sammála um það að sú mynd kom umfjöllunarefni sínu ásamt satíru mun betur til skila heldur en þessi gerir. En svo maður sé sanngjarn þá er Super auðvitað langt eftirá hvað framleiðslufjármagn varðar, og ég held að hún sé einhversstaðar á milli Napoleon Dynamite og Juno í kostnaði. Frekar skrítið samt vegna þess að það er sameiginlegur bragur á öllum þessum myndum, þ.e.a.s. Kick-Ass, Napoleon, Juno... og örlítið af Falling Down kannski líka. En hvort sem manni líkar það betur eða verr þá er þetta svokölluð hipster indí-mynd. Fyrir suma segir það allt sem segja þarf.
Myndin byrjar undarlega vel og grípur athygli manns með kvikindislega svartsýnum tón og dökkum húmor. Svo missir hún dampinn og verður heldur fyrirsjáanleg, þótt fáeinar senur koma að manni eins og byssukúla í feisið (tengist Ellen Page. Segi ekki meir). Það er því miður alltof sjaldan. Húmorinn hættir annars að virka eftir fyrsta þriðjunginn og eftir situr bara köld og óþarflega grimm mynd sem er einnig álíka niðurdrepandi og aðalkarakterinn. Að vísu er hann merkilega vel leikinn af Rainn Wilson. Handritið skrifar hann á mjög spes máta, og ég meina það alls ekki á slæman hátt. Maður vorkennir honum, hatar hann, hlær að honum og hræðist hann pínu því meira sem manni finnst hann vera að missa tök á geðheilsu sinni og raunveruleika. Athyglisverður gaur, vægast sagt, en leikstjórinn virðist ekki ná því að hér hefði getað leynst margbrotin og bandbrjáluð karakterstúdía. Í staðinn er fókusinn bara stilltur annað, á talsvert ómerkilegri hluti.
Ég fatta þó ekki alveg hvað James Gunn er að segja með þessari mynd. Hann reynir að gera hana þurra, raunsæja, ljóta og oft á tíðum sjúka (þetta er nú sami maður og vann fyrir Troma og gerði einnig myndina Slither) en samt smellir hann kjánalega björtum endi á sögu sem virðist aldrei vera að stefna í þá áttina. Ekki bara er þessi endir óverðskuldaður, heldur kemur hann bara illa út. Gunn reynir sömuleiðis að koma svipuðum þemum til skila og voru í Kick-Ass en hann gengur aldrei alla leið með hugrekkið. Super hefði getað orðið að ótrúlega sturlaðri sögu um för eins manns í átt að geðveiki. Hún virðist m.a.s. ætla að fara þá leið á tímapunkti en sagan breytist svo í hálfgerða klisju, og það sem verra er, Ellen Page byrjar að taka meiri þátt í henni! Þessi gella hefur verið ákaflega misgóð að mínu mati en á vondum degi fer hún virkilega í mig. Ef ykkur fannst hún pirrandi í Juno og Smart People, bíðið bara eftir að þið sjáið hana ofvirka og ekki alveg í lagi.
Kevin Bacon og Liv Tyler eru nánast sofandi í gegnum þessa mynd og skilja nákvæmlega ekkert eftir sig í aukahlutverkum sínum. Maður spyr sig hvort þau hafi nokkuð fengið greitt fyrir vinnuna sína. Ef svo er þá hefur það ekki verið mikið. Tilþrifin sýna það. Þessi hlutverk ættu samt í rauninni að bjóða upp á eitthvað meira en þau gera (enda "illmennið" og gella hetjunnar svokölluðu). Sama saga með Nathan Fillion, Michael Rooker og Gregg Henry. Þeir þrír léku reyndar allir í Slither, svo ég gæti vel trúað því að þeir hafi bara komið til að gera leikstjóravini sínum greiða.
Það er áhugavert hvað Super reynir mikið að vera fersk og öðruvísi þrátt fyrir svona glataðan og ófrumlegan titil. Það hefði verið hægt að kalla hana ferska fyrir svona áratugi síðan en gallarnir hefðu samt verið þeir sömu. Ég myndi segja að það væri þess virði að kíkja á þessa mynd með lágt stillar væntingar útaf frammistöðu Wilsons, en leiðinlega indí-tónlistin, húmorsleysið, tilgangslausa grimmdin, Ellen Page og áhugalausu aukaleikararnir setja nokkuð öflugt stopp-merki á þau meðmæli.
5/10
Ég á enn eftir að sjá myndina Defendor með Woody Harrelson. Hún á víst að vera mjög svipuð. Vonandi betri.
Um myndina
Leikstjórn
Handrit
Framleiðandi
IFC Midnight
Kostaði
$2.500.000
Tekjur
$324.138
Vefsíða:
Aldur USA:
G
Útgefin:
3. nóvember 2011