The Kingdom of Heaven 2005
Frumsýnd: 4. maí 2005
Be without fear in the face of your enemies. Safeguard the helpless, and do no wrong
144 MÍNEnska
Myndin byrjar í Frakklandi árið 1184, á tímum krossferðanna. Járnsmiðurinn Balian hefur misst alla fjölsyldu sína og trúna sömuleiðis. Trúarstríðin sem geysa fyrir botni Miðjarðarhafs eru fjarlæg honum, en hann dregst samt inn í þau á endanum. Hann verður ástfanginn, verður leiðtogi, og að lokum notar alla sína hæfileika og færni til að verja Jerúsalem.... Lesa meira
Myndin byrjar í Frakklandi árið 1184, á tímum krossferðanna. Járnsmiðurinn Balian hefur misst alla fjölsyldu sína og trúna sömuleiðis. Trúarstríðin sem geysa fyrir botni Miðjarðarhafs eru fjarlæg honum, en hann dregst samt inn í þau á endanum. Hann verður ástfanginn, verður leiðtogi, og að lokum notar alla sína hæfileika og færni til að verja Jerúsalem. Örlögin koma í heimsókn í formi Godfrey of Ibelin, krossfara, sem segist vera faðir hans. Hann býður syni sínum að koma með sér til Jerúsalem þar sem eiginkona hans hafði framið sjálfsmorð áður en Godrey kom. Balian ákveður að fara með föður sínum á endanum en vandamálin aukast á leið þeirra til Jerúsalem, Balian verður eftirlæti Baldwin IV konungs Jerúsalem og fellur hann meðal annars fyrir systur hans hana Sibyllu sem er gift Guy de Lusignan, valdamiklum kristnum öfgasinna.... minna
Aðalleikarar
Leikstjórn
Handrit
Óttaleg klisja þessi mynd og algerlega útreiknanleg.
Það hefði verið hægt að stytta þessa mynd umtalsvert og hefði hún skánað töluvert við það, því hún er of langdregin.
Engu að síður er þetta ágætist ræma til að horfa á, þegar maður er búinn að sjá flest annað.
Þessi mynd held ég að verið að flokkast undir það að vera vonbrigði aldarinnar!! maður býst við einhverri svaka mynd svo kemur það bara á daginn að þetta er bara ein lélegasta stríðs mynd aldarinnar. Mér fannst Orlando Bloom engann veginn passa inn í þetta hlutverk þótt hann hafi ekki leikið það neitt illa hann bara ekki þessi gaur sem á að stjórna og einhvað svoleiðis. Enn það var reyndar eitt mjög gott atriði í myndinni og það var þegar aðal bardaginn var það var eiginlega það eina sem var einhvað varið í í myndinni. Reyndar var hún mjög vel gerð það er svona ekta gamaldags stríðsform á henni og líka mjög góð myndataka og söguþráðurinn er fínn. Enn það er ekki nó það verður að vera meiri hasar og meiri spenna. Ég mæli allavegana ekkert sérstaklega með þessari og ég gef henni tvæar og hálfa stjörnu af fjórum mögulegum.
Kingdom of Heaven er mynd sem sannar hve vel myndir geta verið gerðar í kvikmyndaheiminum, myndatakan hans John Mathieson (sem gerði meðal annars Gladiator) var glæsileg að öllu leiti. Sviðsetningin var nokkuð fullkomin og búningarnir eins svalir og hægt var að gera þá. Aðalgalli Kingdom of Heaven er hve hratt myndin fer yfir svona mikið efni, myndin byrjar í Frakklandi árið 1184 með Balian (Bloom) sem hittir föður sinn í fyrsta skipti hann Godfrey barón Ibelin (Neeson) sem býður syni sínum að koma með sér til Jerúsalem þar sem eiginkona hans hafði framið sjálfsmorð áður en Godrey kom. Balian ákveður að fara með föður sínum á endanum en vandamálin rísa á leið þeirra til Jerúsalem, Balian verður eitt eftirlæti Baldwin IV konung Jerúsalem og fellur hann meðal annars fyrir systur hans hana Sibyllu sem er gift Guy de Lusignan, valdamiklum kristnum öfgasinna. Það sem ég hef nefnt hér er aðeins byrjun þess hve mikið af sögu er í myndinni, og af sögu er alltof mikið miðað við rétt yfir tvo klukkutíma af myndefni. Spurning hví Ridley Scott ákvað að hafa Bloom sem aðalleikari myndarinnar? Balian er í myndinni nokkuð veikur karakter, ekkert minnugt um hann né ekkert verðugt til þess að vera í myndinni í svona stóru hlutverki. Orlando Bloom var að mestu ásættanlegur en langt frá því að hafa jafn sterka frammistöðu og Russel Crowe í Gladiator. Aukaleikararnir í myndinni eru þó allir gæða leikarar og leika mjög svo vel í Kingdom of Heaven. Liam Neeson, Jeremy Irons, David Thewlis, Martin Csokas, Brendan Gleeson, Ghassan Massoud, Alexander Siddig en aðallega var það Edward Norton sem sigrar alla aðra sem Baldwin IV sem hafði holdsveiki og bar á sig grímu fyrir andlitinu, einhverjar svölustu grímur allra tíma. Það sem gerir frammistöðu Nortons það eftirminnanlega er það að hann Norton er gersamlega óþekkjanlegur að öllu leiti, hann hafði Marlon Brando hreim sem alveg óaðfinnanlegur. Svo var Baldwin einhver merkilegasta persónan í myndinni meðal Hospitalers og Saladins. Ridley Scott kann að gera flottar bardagasenur, það er allt sannað og satt, en það sem hann gerir ekki nógu vel í Kingdom of Heaven er að sýna allan viðbjóðinn í blóðböðunum þar til við allra lok myndarinnar og myndavélin er alltaf síhristandi. Það er ekki lengur gott að hrista myndavélarnar því fólk sér í gegnum það, það þarf stabíl skot af fólki drepa hvort annað á trúlegan hátt þessa dagana. Það vantaði meira blóð því í krossferðunum voru engar reglur, sá sem var með Guð á sinni hlið vann. Trúarmálin í Kingdom of Heaven voru sýnd mikið, í heild fannst mér ekki eins og ein hlið væri skárri en hin, báðar hliðar áttu sína skammta af góðum og slæmum mönnum og aðra sem voru blanda. Eitt vandamál með tónlistina er sú að Harry-Gregson Williams ákvað að nota eitt stef úr 13th Warrior eftir Jerry Goldsmith sem lést í fyrra, ég tók vel eftir því og það var frekar truflandi. Annar galli myndarinnar eru nokkur smáatriði sem eru alltof ósannfærandi til þess að geta sloppið framhjá manni, ég held að fólk muni nú flest taka eftir því þegar kemur að því. Kingdom of Heaven er mjög fín mynd sem á skilið þrjár stjörnur eftir fyrsta áhorf, en eins og oft/alltaf þá breytist viðhorf mitt á mörgum myndum eftir annað áhorfið sem mun vonandi vera bráðum.
Vantar meira kjöt á beinin 
Hefði Kingdom of Heaven komið út fyrir ca. ári síðan, þá hefði ég farið á hana með tiltölulega meira bjartsýni en ég gerði núna. Satt að segja hefur það lítið heillað mig hversu mikil ''tíska'' það er núorðið að dreifa svona epískum tímabilsmyndum svokölluðum. Metnaður fyrir góðri frásögn er alveg horfinn, og í dag snýst þetta bara um fallegt fólk, stórfenglegar umbúðir og bardagasenur þar sem margar þúsundir manna berjast samtímis (eitthvað æði sem ég spái að Lord of the Rings hafi komið af stað). Allavega, Troy var blönduð, Alexander heldur léleg og King Arthur man ég ekki einu sinni eftir. Nú er það Kingdom of Heaven, og meðan ég get fullyrt það að hvorki útlit hennar né ofbeldi valdi vonbrigðum, þá vantar samt sem áður ýmislegt upp á rest.
Til að byrja á, þá var mér nákvæmlega sama um allt og alla í þessari mynd og Ridley Scott gefur okkur enga ástæðu (eða einhvern bakgrunn) til að halda með hetjunni. Sagan er líka breið en er sögð á alltof litlum tíma, jafnvel þótt að lítið rými sé gefið fyrir persónusköpun. Myndin græðir þó vissulega á afbragðs leikaraúrvali. Orlando Bloom hefur eiginlega ekki enn náð að heilla mig og gerir það ekkert frekar í þetta sinn. Hann er bærilegur en samt sem áður frekar einhæfur allan tímann. Ég held að drengurinn þurfi að draga sig í hlé frá rándýrum epic-myndum (og þetta er heldur ekki í fyrsta sinn sem hann leikur járnsmið sem sannar sig á endanum. Pirates of the Caribbean einhver??). Aukahlutverkin standa annars fyrir sínu, einna helst óþekkjanlegur Edward Norton (með netta Brando-takta).
Leikstjórn Ridleys Scott er að venju metnaðarfull, en mér finnst eins og hann hafi í enn eitt skiptið tapað sér aðeins í landslaginu. Kingdom of Heaven er fín mynd annars yfir heildina; vel gerð, vel leikin og svíkur mann hvergi í ofbeldinu. En persónulega geri ég hærri kröfur til svona mynda. Ef sagan er ekkert að heilla mig eða persónur hennar, þá er áhuginn almennt mjög takmarkaður.
6/10
Hefði Kingdom of Heaven komið út fyrir ca. ári síðan, þá hefði ég farið á hana með tiltölulega meira bjartsýni en ég gerði núna. Satt að segja hefur það lítið heillað mig hversu mikil ''tíska'' það er núorðið að dreifa svona epískum tímabilsmyndum svokölluðum. Metnaður fyrir góðri frásögn er alveg horfinn, og í dag snýst þetta bara um fallegt fólk, stórfenglegar umbúðir og bardagasenur þar sem margar þúsundir manna berjast samtímis (eitthvað æði sem ég spái að Lord of the Rings hafi komið af stað). Allavega, Troy var blönduð, Alexander heldur léleg og King Arthur man ég ekki einu sinni eftir. Nú er það Kingdom of Heaven, og meðan ég get fullyrt það að hvorki útlit hennar né ofbeldi valdi vonbrigðum, þá vantar samt sem áður ýmislegt upp á rest.
Til að byrja á, þá var mér nákvæmlega sama um allt og alla í þessari mynd og Ridley Scott gefur okkur enga ástæðu (eða einhvern bakgrunn) til að halda með hetjunni. Sagan er líka breið en er sögð á alltof litlum tíma, jafnvel þótt að lítið rými sé gefið fyrir persónusköpun. Myndin græðir þó vissulega á afbragðs leikaraúrvali. Orlando Bloom hefur eiginlega ekki enn náð að heilla mig og gerir það ekkert frekar í þetta sinn. Hann er bærilegur en samt sem áður frekar einhæfur allan tímann. Ég held að drengurinn þurfi að draga sig í hlé frá rándýrum epic-myndum (og þetta er heldur ekki í fyrsta sinn sem hann leikur járnsmið sem sannar sig á endanum. Pirates of the Caribbean einhver??). Aukahlutverkin standa annars fyrir sínu, einna helst óþekkjanlegur Edward Norton (með netta Brando-takta).
Leikstjórn Ridleys Scott er að venju metnaðarfull, en mér finnst eins og hann hafi í enn eitt skiptið tapað sér aðeins í landslaginu. Kingdom of Heaven er fín mynd annars yfir heildina; vel gerð, vel leikin og svíkur mann hvergi í ofbeldinu. En persónulega geri ég hærri kröfur til svona mynda. Ef sagan er ekkert að heilla mig eða persónur hennar, þá er áhuginn almennt mjög takmarkaður.
6/10
Kingdom of Heaven kemur skemmtilega á óvart. Ef hún líkist einhverri annarri mynd sem gerð hefur verið þá er það helst El Cid þar sem Charlton Heston og Sophia Loren fóru á kostum. Orlando Bloom leikur aðalhlutverkið og skilar því af sér með miklum ágætum, samt fannst mér einstaka sinnum að ég væri að fylgjast með Viggo Mortensen úr Hringadróttinssögu, sem er alls ekki leiðum að líkjast. Það er skemmtilegt hvernig Ridley Scott hefur spunnið þroskasögu ungs manns við heimssögulega atburði, sem reyndar eru ekki sagnfræðilega nákvæmir í myndinni, en því skemmtilegri til áhorfunar. Tæknibrellurnar í stóru bardagaatriðunum eru álíka magnaðar og í The Two Towers, en þegar kemur að maður á mann, þá finnst mér of mikið af hristandi myndavél og digital blóði trufla frásögnina, en Gladiator návígin voru gerð á nákvæmlega sama hátt. Ef ég ber þessa mynd saman við aðrar nýlegar myndir í sama stíl, þá er þessi mynd fersk appelsína á meðan Alexander er rykfallin rúsína, Troy myglaður banan, Gladiator ágætt epli og Braveheart ávaxtakarfa. Það sterkasta við söguna er hversu vel hún á við það sem er að gerast í Írak, Ísrael og Palestínu í dag, og hvernig lausn á vandamálum hljóta að byggjast á því að meta líf manneskjunnar sem meira virði en dýrmæta hluti, hvort sem þeir eru heilagir í einhverra augum eða gróðastía í annarra. Sérstaklega skemmtilegur þótti mér Jeremy Irons, en hann var með takta eins og Scar í Lion King og nákvæmlega eins ör yfir andlitinu, en persónan var þó gjörólík. Mjög góð skemmtun sem ég mæli sterklega með.
Um myndina
Leikstjórn
Handrit
Framleiðandi
20th Century Fox
Aldur USA:
R
Frumsýnd á Íslandi:
4. maí 2005