A Very Long Engagement 2004
(Un long dimanche de fiançailles)
Frumsýnd: 14. janúar 2005
Never let go
Fimm örvæntingarfullir franskir hermenn í bardaganum við Somme í fyrri heimsstyrjöldinni, skjóta allir sjálfan sig, annað hvort af slysni eða ekki, í þeim tilgangi að vera sendir heim af vígvellinum, en þeir voru sendir út á einskismannsland þar sem þeim var bráður bani búinn. Kærasta eins mannsins, ung stúlka sem hefur ekki getað gengið síðan hún var... Lesa meira
Fimm örvæntingarfullir franskir hermenn í bardaganum við Somme í fyrri heimsstyrjöldinni, skjóta allir sjálfan sig, annað hvort af slysni eða ekki, í þeim tilgangi að vera sendir heim af vígvellinum, en þeir voru sendir út á einskismannsland þar sem þeim var bráður bani búinn. Kærasta eins mannsins, ung stúlka sem hefur ekki getað gengið síðan hún var þriggja ára gömul, fær upplýsingar sem fá hana til að halda að kærastinn gæti verið á lífi. Hún fer því í langt og sársaukafullt ferðalag, í leit að sannleikanum.... minna
Aðalleikarar
Leikstjórn
Handrit
Amélie er einhver alfallegasta og albesta mynd sem ég hef séð koma frá frökkum. Jean-Pierre Jeunet er líka vanmetinn snillingur. Allir sem hafa séð eitthvað af verkum hans ættu strax að geta séð hversu sérstakur stíllinn hans er, bæði ákafur og súr, en ávallt listrænn. En Jeunet er líka góður í því að flytja vandaðri sögu yfir á skjáinn (eina undantekningin er hugsanlega Alien: Resurrection). A Very Long Engagement er nýjasta samstarf hans við aðalleikkonu Amélie, Audrey Tautou. Þótt að þessi mynd muni aldrei ná að skipa sér í sama uppáhald í mínum huga og sú mynd þá veldur hún ekki miklum vonbrigðum yfir heildina. Í þetta sinn er leikstjórinn aftur kominn úr hinu sæta yfir í hið grafalvarlega. Sögusviðið er fyrri heimstyrjöldin og gengur myndin meginlega út á dramatíska ástarsögu sem verður fljótlega að kjarnanum í meginsögunni.
Það eru í raun svo mörg svið sem hægt er að dást að í þessari mynd að ég veit varla hvar skal byrja. Fyrst og fremst er hún - sem og allar aðrar myndir Jeunets - stórkostleg hvað útlit hennar varðar, nær gallalaus. Sem ástarsaga gengur hún ágætlega upp þrátt fyrir ýmsar kunnuglegar formúlur, en sem stríðsmynd er hún einhver sú flottasta og raunverulegasta sem ég hef lengi séð. Allar senurnar í stríðinu eru svo magnaðar að þær ættu einar og sér að vera áhorfsins virði. Tæknivinnslan er líka til fyrirmyndar, og það má endalaust dást að kvikmyndatökunni og brellunum. Stíllinn er ekta Jeunet, og maður sér það; skotin, notkun hans á mismunandi litum o.s.frv. Hann nær fullkomlega að skapa rétta andrúmsloftið fyrir þetta tímabil, og hann er heldur ekki mikið fyrir að fela hrylling stríðsáranna með ljótum senum, sem e.t.v. skapar enn öflugri áhrif. Sagan sjálf er því miður ekki alveg eins sterk.
A Very Long Engagement fannst mér á pörtum falla í sömu gryfju og Cold Mountain, þar sem ástarsagan nær aldrei að þróast nógu mikið til að við færum að halda með parinu, en það er vegna þess að þau eru aðskilin nánast út alla söguna. Audrey Tautou sem og flestir aðrir leikarar skila þó afbragðsgóðum leik, og verulega áhrifaríkum. Annars má mikið deila um skjátíma Jodie Foster. Ég er ekki að segja að hún sé léleg, því hún er góð, en henni er sóað gífurlega í 5 mínútna rullu. Nærvera hennar truflar áhorfandann svolítið því maður einblínir of mikið á leikkonuna (talandi frönsku!) heldur en persónuna sem hún á að leika.
Svo er þetta líka spurning um persónubundið álit, en mér fannst myndin vera örlítið of löng. Maður fann fyrir lengdinni, þó svo að hún sé reyndar ekki svo langdregin. En eins og nokkrar aðrar myndir leikstjórans er hún lengri en þurfti að vera. En ég virði allt við þessa mynd þrátt fyrir það, enda sjónrænt listaverk að nærri öllu leyti. Ég mæli mikið með henni og skipa unnendum góðra kvikmynda að kynna sér hana, og mest allt annað eftir leikstjórann ef þeir eru ekki þegar búnir að því.
7/10
Um myndina
Leikstjórn
Handrit
Vefsíða:
Aldur USA:
R
Frumsýnd á Íslandi:
14. janúar 2005