The Legend of Zorro 2005
Frumsýnd: 28. október 2005
This Fall, adventure begins with a Z.
129 MÍNEnska
Hinn goðsagnakenndi Zorro lendir í nýju ævintýri þar sem hann þarf að vernda framtíð Kaliforníu og íbúa ríkisins. Í þetta sinn þá fær hann hjálp frá hinni fögru eiginkonu sinni Elena, og ungum syni þeirra, Joaquin. Það togast á í Alenjandro De LaVega, líf hans sem Zorro og líf fjölskyldumannsins. Eftir að Alejandro svíkur loforð sitt um að hætta... Lesa meira
Hinn goðsagnakenndi Zorro lendir í nýju ævintýri þar sem hann þarf að vernda framtíð Kaliforníu og íbúa ríkisins. Í þetta sinn þá fær hann hjálp frá hinni fögru eiginkonu sinni Elena, og ungum syni þeirra, Joaquin. Það togast á í Alenjandro De LaVega, líf hans sem Zorro og líf fjölskyldumannsins. Eftir að Alejandro svíkur loforð sitt um að hætta að klæðast grímu Zorro, þá fer Elena frá honum, og byrjar með greifanum Armand. En dularfull sprenging í eyðimörkinni fær Zorro til að gruna að ekki sé allt með felldu hvað Armand varðar, og hann er staðráðinn í að upplýsa málið. En það eru fleiri en hann sem hafa áhuga á málinu.... minna
Aðalleikarar
Leikstjórn
Handrit
Uss, þetta var nú hálf slappt. The Legend of Zorro olli mér gífurlegum vonbrigðum þar sem ég bjóst við góðum trylli í alvarlegri kantinum en í staðinn fékk ég saklausa þvælu byggða á skraufþurru handriti. Þessi mynd líður einfaldlega fyrir það að vera alltof barnaleg sem er slæmt því að karakterinn Zorro mundi sóma sig miklu betur í alvarlegri mynd og þá hef ég góða trú á að það hefði getað orðið mjög góð mynd(ég vil taka það fram að til þessa þekki ég lítið sem ekkert til Zorro sagnanna þannig að ég skrifa þessa umfjöllun eins og þessi karakter hafi verið skapaður fyrir þessa mynd sem og The Mask of Zorro). Ég ætla þó ekki að draga þessa mynd algjörlega í svaðið því að hasarinn sem slíkur er alveg ótrúlega flottur hér en því miður þá þarf maður að horfa upp á í millitíðinni algjöra skelfingu og klisju en þó nær Antonio Banderas að bjarga einhverju þegar hann er á skjánum því hann er yfirleitt góður leikari og ég ætla ekki að kalla þetta undantekningu. En jæja, mér leiddist þessi þvæla og þessi eina stjarna fær hasarinn sem er súper og Banderas sem er alls ekki svo vonlaus í þessu hlutverki.
Bravo, Senor Zorro is back. Hér er hið langþráða Zorro framhald loksins komið. Sá þessa fyrir nokkrum vikum síðan og verð að viðurkenna að hún er ekkert verri en forverinn. Hún er virkilega spennandi, með flottri kvikmyndatöku, snilldartilþrif frá Antonio Banderas enn og aftur sem Zorro. Svo er Catherine Zeta-Jones fín líka. Svo er sagan einnig fín og Martin Campbell er góður í leikstjórastólnum og skilar frá sér mjög góðu framhaldi. Mynd sem ég mæli með að þið takið á leigu sem fyrst ef þið eruð ekki búin að sjá hana.
Aðeins á eftir áætlun 
Það mætti segja að The Legend of Zorro hafi komið út nokkrum árum seinna en hún átti að gera. Liðin eru nú 7 ár frá því að The Mask of Zorro kom út, og hefði bilið á milli þessara mynda verið aðeins styttra hefði ég mögulega farið á framhaldsmyndina með aðeins meira bjartsýni en ég gerði, enda var fyrri myndin bara asskoti góð.
Fílingurinn í The Legend of Zorro er ekki eins ferskur, en myndin er ágætis afþreying þrátt fyrir það. Hasarinn er hávær, í góðu magni, en allt í allt bráðskemmtilegur. Húmorinn er fínn og heldur myndinni gangandi við og við og fyllir upp í þennan óþarflega teygða lengdartíma. Hefðu þessir tveir þættir ekki náð að þekja svona hér um bil 50% af allri myndinni væri þetta afskaplega dautt hvað rest varðar.
Söguþráðurinn í myndinni er formúla út í gegn. Sagan er klisja ofan á klisju og að öllu leyti fyrirsjáanleg. Samtölin eru í þessari mynd sömuleiðis miklu veikari og hallærislegri. Það eru nokkrir frasar fleygðir sem eru svo klaufalegir að maður gæti átt til með að líta undan. Það er annars lítið að framleiðslunni.
Myndin er ótrúlega flott og gerir Martin Campbell líklega allt sem hann getur til að endurvekja þann blæ sem fyrsta myndin hafði, en það hefur augljóslega reynst honum erfitt á völdum stöðum. Í fyrsta lagi þá er enginn Anthony Hopkins lengur viðstaddur, allur neisti á milli leikaranna er fokinn út af kortinu og myndin fórnar síðan sumstaðar dýpt fyrir eintóman hasar (kannski það sé annars vegar gott merki, miðað við hversu slöpp dramatíkin er hér - erfitt að segja).
Antonio Banderas er auðvitað skemmtilegur að venju en Catherine Zeta-Jones er heldur betur farin að þreytast. Rufus Sewell er svo leikari sem hefur áður sannað að hann getur eitthvað gert af viti (Dark City, einhver?), en ég skil bara ekki hvaða þörf hann hefur fyrir að leika svona oft fáránlega tilgerðaleg og óathyglisverð illmenni.
Það koma fyrir punktar í myndinni sem eru nokkuð góðir og það er erfitt að geta sagt að manni hafi eitthvað leiðst gegnum hana.
The Legend of Zorro hefur saklaust skemmtanagildi, þrátt fyrir að vera svona 20 mínútum lengri en hún hefði mátt vera. Ég gef henni plús fyrir að halda mér vel vakandi með látum sínum, þótt annað sé eflaust hægt að segja um allt það sem kemur á milli.
6/10
Það mætti segja að The Legend of Zorro hafi komið út nokkrum árum seinna en hún átti að gera. Liðin eru nú 7 ár frá því að The Mask of Zorro kom út, og hefði bilið á milli þessara mynda verið aðeins styttra hefði ég mögulega farið á framhaldsmyndina með aðeins meira bjartsýni en ég gerði, enda var fyrri myndin bara asskoti góð.
Fílingurinn í The Legend of Zorro er ekki eins ferskur, en myndin er ágætis afþreying þrátt fyrir það. Hasarinn er hávær, í góðu magni, en allt í allt bráðskemmtilegur. Húmorinn er fínn og heldur myndinni gangandi við og við og fyllir upp í þennan óþarflega teygða lengdartíma. Hefðu þessir tveir þættir ekki náð að þekja svona hér um bil 50% af allri myndinni væri þetta afskaplega dautt hvað rest varðar.
Söguþráðurinn í myndinni er formúla út í gegn. Sagan er klisja ofan á klisju og að öllu leyti fyrirsjáanleg. Samtölin eru í þessari mynd sömuleiðis miklu veikari og hallærislegri. Það eru nokkrir frasar fleygðir sem eru svo klaufalegir að maður gæti átt til með að líta undan. Það er annars lítið að framleiðslunni.
Myndin er ótrúlega flott og gerir Martin Campbell líklega allt sem hann getur til að endurvekja þann blæ sem fyrsta myndin hafði, en það hefur augljóslega reynst honum erfitt á völdum stöðum. Í fyrsta lagi þá er enginn Anthony Hopkins lengur viðstaddur, allur neisti á milli leikaranna er fokinn út af kortinu og myndin fórnar síðan sumstaðar dýpt fyrir eintóman hasar (kannski það sé annars vegar gott merki, miðað við hversu slöpp dramatíkin er hér - erfitt að segja).
Antonio Banderas er auðvitað skemmtilegur að venju en Catherine Zeta-Jones er heldur betur farin að þreytast. Rufus Sewell er svo leikari sem hefur áður sannað að hann getur eitthvað gert af viti (Dark City, einhver?), en ég skil bara ekki hvaða þörf hann hefur fyrir að leika svona oft fáránlega tilgerðaleg og óathyglisverð illmenni.
Það koma fyrir punktar í myndinni sem eru nokkuð góðir og það er erfitt að geta sagt að manni hafi eitthvað leiðst gegnum hana.
The Legend of Zorro hefur saklaust skemmtanagildi, þrátt fyrir að vera svona 20 mínútum lengri en hún hefði mátt vera. Ég gef henni plús fyrir að halda mér vel vakandi með látum sínum, þótt annað sé eflaust hægt að segja um allt það sem kemur á milli.
6/10
Það hefði verið betra að einfaldlega ekki ráðskast með gæði fyrri myndarinnar með að halda áfram Zorro sögunni með þessum stælum, Legend of Zorro reynir að teygja út flestar klisjurnar úr fyrri myndinni, þá sérstaklega ástarsögu Alejandros (Antonio Banderas) og Elena (Catherine Zeta-Jones). Væntingar mínar gagnvart þessari mynd voru ávallt mjög lágar, sérstaklega því að sjö ár langur tími fyrir framhaldsmynd og eftir fáeina trailera varð ég frekar viss um að myndin væri hörmung, en sem betur fer þá fannst mér hún ekki vera svo léleg. Það eiga víst að vera liðin tíu ár síðan Diego (Hopkins) dó og þau Alejandros og Elena giftust og síðan þá hafa þau eignast soninn Jaoquin sem hegðar sér meira en minna eins og pabbi sinn. Ég veit að þetta er ekki mynd sem á að taka alvarlega og er í raun gamanmynd, þrátt fyrir það þá er fátt sérstaklega gaman í þessari mynd, hún var alls ekki leiðinleg, en það vantaði margt til þess að gera einhverja sómalega mynd. Vondi kall myndarinnar hann Armand (Rufus Sewell) hefur komist að aðferð til þess að skapa ný vopn sem hann mun nota í samsæri gegn Bandaríkjunum, það var einn hluti sögunnar sem ég á bágt með að skilja því þannig er Zorro blandað í einhverjum bandarískum hugmyndafræðum um lýðræði og sameiningu, ekki nóg með það heldur er fyrsta skotið af Zorro umkringt bandarískum fánum. Í mínum huga er Zorro spænsk-mexíkönsk goðsögn en ekki bandarísk ímynd, mér fannst eins og það væri verið að skapa einhverskonar bandaríska myndlíkingu af Zorro, sem fór frekar mikið í taugarnar á mér. Legend of Zorro er að mínu áliti frekar slöpp tilraun á framhaldsmynd, hún var of venjuleg, alltof fyrirsjáanleg, hún hélt manni þó vakandi gegnum myndina en því lengur sem tímanum leið því oftar fór maður að sjá í gegnum söguna því myndin var aðeins of löng. Ég veit ekki hvort ég get mælt með myndinni eða ekki, hún er naumlega sæmileg, ekki nálægt því eins góð og Mask of Zorro, en ég styð mitt álit.
Ég verð að segja að ég fór full af gagnríni á myndina. Þar sem ég er mikil aðdáandi sagnana um Zorro, og ekki eins mikil aðdáandi Antonio Banderas, hann stóð sig þó furðuvel í þessari líka vel leiknu og vel gerðu mynd um refinn.
Kvennýmindinni er gert hátt undir höfði og þessari gömlu klisu, um að konan sé viðkvæm og eigi heima í eldhúsinu, er kastað á braut og fær Catherine Zeta-Jones nóg að gera.
Hinn 11 ára gamli leikari,Adrian Alonso, fer afbragðsvel með hlutverk sitt sem sonur de-la-Vega hjónana.
Þó nokkur fræg nöfn príða myndina og skemmir það ekki fyrir henni.
Ætla ég að ljúka þessu meða að segja að ég gef mydinni fullt hús stiga og kvet alla til að fara og sjá hana. Hún er mjög góð!
Um myndina
Leikstjórn
Handrit
Kostaði
$75.000.000
Tekjur
$142.400.065
Aldur USA:
PG
Frumsýnd á Íslandi:
28. október 2005